Yusuf Kambur (İlahiyatçı Yazar)
Cuma’dan Cuma’ya
“(Sabretmelerinden dolayı cennetle müjdelenen kimseler) Başlarına bir musibet/sıkıntı/ıstırap dokunduğunda “Biz Allah’tan geldik ve yine O’na döneceğiz.” (O halde kendimizi parçalamamıza, isyana gerek yok) derler.”
İşte onlar için (sabredip Allah’a bağlılık ve teslimiyet gösterdikleri için) Rablerinden bağışlanma/destek ve rahmet vardır. Hidayete ermiş olanlar da işte onlardır.”(Bakara: 2/156-157)
Hadis-i Şerif
İbrahim kucağında can çekişirken gözlerinden yaşlar döküldüğünü gören Abdurrahman b. Avf “Sen de mi ya Rasulellah?” deyince:
“Ey İbni Avf, bu, merhamettir. Göz ağlar, kalp üzülür, Biz ise sadece Rabbimizin razı olacağı sözler söyleriz (ağzımızdan isyan kelimeleri dökülmez)”
Biliyor muydunuz?
Dünyaya gelmeden önce babasız kalan, 6 yaşında annesiz, 8 yaşında da dedesiz kalan Peygamber Efendimiz (sav), 7 evladından 6’sını hayattayken kaybetmiştir. Her konuda örnek olduğu gibi acı ve hüzünde de ümmetine örnek olmuştur. Çocuklarından,
-Abdullah, 3 aylık iken,
-İbrahim 16 veya 17 aylık iken,
-Kasım, 1,5 yaşında iken,
-Rukiyye (Rukayye), 22 yaşındayken,
-Zeynep 30 yaşındayken vefat ettiler.
Ayrıca ilk eşi ve 25 sene evli kaldığı Hz. Hatice de peygamberimizin sağlığında vefat etmiştir. Amcası Ebu Talip ve Hz. Hatice aynı yıl, kâfirlerin baskılarının en yoğun olduğu zamanda vefat etmişlerdir. Bu sebeple adına “hüzün yılı” denmiştir.
Her konuda ümmetine örnek olan Hz. Peygamber (sav), eş ve evlat acısı ve sabır konusunda da örnek olmuştur. Selam o en güzel örneğe ve tabi olanlarına…