Bugünlerde Bonzai ile gündeme gelen fakat gündem sıralamasında hak ettiği yeri alamayarak, siyasi gündemlere yenik düşen gençlerin içine düştüğü “uyuşturucu gerçeği” derinden güncelliğini koruyor.
Yapılan araştırmalarda uyuşturucu kullanma yaşının 12’lere düştüğü, kokain kullanımında yüzde 572, esrar kullanımında ise son beş yılda yüzde 140 artış görüldüğü belirtilirken, uyuşturucu çeteleri sürekli yeni taktiklerle farklı uyuşturucuları piyasaya sürerek gençleri zehirlemeye devam ediyor.
GENÇ NAZİF’İN İBRETLİK HİKAYESİ
Uyuşturucunun yol açtığı acı hikayelerden biri de hiçbir profesyonel destek almadan esrar gibi bir beladan kurtulabilen Nazif’in ibretlik hikayesi… Bu önemli konuyu gündemde tutmak adına Nazif’in bu beladan kurtuluş hikayesini kendi ağzından dinledik:
Öncelikle bu illete nasıl bulaştın? Seni bu illete iten nedenler nelerdi?
2000 senesinde 17 yaşındayken berberliğe başladım. Akşamları benden büyük arkadaşları tıraş ediyordum. Biz kendimizden yarım yaş büyük insana bile abi diyerek büyüdük. Onlar yaşıtlarım gibi değildi. Lakayıt davranıyorlardı, gülüyor, şakalaşıyorlardı. Böylece arkadaşlığımız başladı. Her akşam buluşup esrar içiyorduk. Esrar içince kiminin kolu bacağı kayboluyordu kimi annesini babasını hatırlamıyordu kimi neye güldüğünü bilmiyordu kimi maymunluk şebeklik yapıyordu… Dedim ki bu ne gırgır şamata bişey… Yani şeytan o kadar güzel gösteriyordu ki rezilliğimizi şunu söyledim: ‘Ben ölene kadar bu esrarı içerim evime gider bebemi severim.’
Sonra arkama dönüp bir baktım aradan 5-6 sene geçmiş, askere gidip gelmişim fakat akşamdan akşama içerken gündüzde içmeye başlamışım, artık işi kovaya çevirmişim hatta müşteriyi tıraş ederken ‘abi 1-2 dakika müsaade et’ diyip bile çekiyordum. Böyle kafam açıldı mı tekrar ederek akşamı ediyordum.
TAM BİR KİBİR ABİDESİ OLUYORSUN
Esrar içince nasıl bir değişim oluyordu? Nasıl bir karaktere bürünüyordun? İnsanlar sana nasıl bakıyordu?
İnsanlar seninle muhatap olmak istemiyorlar. Adam seninle göz göze gelince kaçacak yer olmazsa Selamunaleykum-Aleykumselam o kadar. Seninle kimse diyalog kurmuyor. Sen de diyorsun ki bunlar kendilerine baksınlar. Tam bir kibir abidesi oluyorsun. Şeytan sana diyor ki; ‘Senin hiç kimseye ihtiyacın yok. Hani küçükken annen baban sana sen ne kadar zekisin diyordu ya işte sen öylesin ve hiç kimseye ihtiyacın yok bunu içmeye devam et.’ Böylece içmeye devam ede ede hani lavaboda elini yüzünü yıkarsında su gider ya işte öyle aklın akıyor gidiyor. İnsanlardan sürekli bir şey bekliyorsun ve beklediğin şey olmayınca ondan otomatik olarak nefret ediyorsun.
Bu esrarı içtikten sonra emelime bir yerde ulaşacağım diyordum. İçiyordum, içiyordum. Ama bir yerden sonra artık hiçbir şey anlamamaya başlıyorsun.
TÖVBE İSTİĞFAR ETTİM VE NİYETLENDİM
Şimdi görünüşüne de yansıyan bu değişim nasıl oldu? Nasıl pişman oldun ve sonunda bıraktın?
Bu arada yanılgılar, kendini avutmalarla 13 senem geçti. 2013’ün Kurban Bayramına 11 gün kala 3 arkadaşımla esrar içerken arkadaşlarım bayramda bırakacağız dediler. Ben ise bırakamam dedim. Sonra arkadaşlardan biri bir mesaj okudu. Yanılmıyorsam bir hadisti ve mesajda diyordu ki; “her kim Zilhicce ayının 3 başında 3 ortasında 3 sonunda 9 gün oruç tutarsa Allah o kuluna bir gün için 1000 gün oruç sevabı verir.”
Ardından arkadaşlara dedim ki gelin yarın oruç tutalım ve bu pislikleri bırakalım. Üçü de hayır dedi. Ben ise gece güzelce abdest aldım tövbe istiğfar ettim ve niyetlendim. Sonra benim için her şey bitti ve o gün bugündür o hayata dönmedim elhamdülillah. Bu vesileyle namaza başladım. Şimdi anne ve babam da benim vesilemle namazlarını 5 vakit kılıyor. Her gün Kur’an okumaya başladım. Fakat bayramda bırakacağım diyen arkadaşlar hala kullanmaya devam ediyor. O çevre beni terk etti. Şimdi beni gören o çevrenin mensupları yollarını değiştiriyor.
O ZAMANLAR RABBİMİ HİÇ ANMIYORDUM
Bu illete bulaşmadan önce ve sonra imanî durumun nasıldı?
“Sadece cumalara giderdim. Oruçlarımı tutardım fakat, bu 13 sene boyunca hiçbir şey yapmadım. Çevrem de zaten bu işlerden uzaklaşmış insanlardan oluşuyordu. Ben o zamanlar Rabbimi hiç anmıyordum. Namazı kılsam bile otomatikman kılıyordum. Kafam hep esrardaydı. Bu esrar, derdimi Cenab-ı Mevla’ya bile açtırmıyordu.”
Akit
