Kur’an-ı kerim nazmı ilâhîdir. Kelimeleri yan yana dizen Allah-ü teladır. Allah-ü tela tarafından dizilmiş olarak ayetler hâlinde gelmiştir. Cebrail aleyhi selam, bu ayetleri, bu kelimelerle ve bu harflerle okumuş, Muhammed aleyhi selam da, işiterek ezberlemiş ve hemen eshabına okumuştur. Allah-ü tela, Kur’an-ı kerimi, harf ve kelime olarak Kureyş lügati ile gönderdi. Bu harfler mahlûktur. Bu harf ve kelimelerin manası, kelâm-ı ilâhîyi taşımaktadır. Bu harflere, kelimelere ve kelâm-ı ilâhîyi gösteren manalara Kur’an denir. Kelâm-ı ilâhî olan Kur’an mahlûk değildir. Allah-ü telanın diğer sıfatları gibi ezelî ve ebedîdir.
Kur’an-ı kerimin inmesi, 23 sene sürmüştür. Tevrat, İncil ve diğer ilâhî kitaplar ise, hepsi birden, bir defada inmişti. Hepsi insan sözüne benziyor ve lafızları da mucize değildi. Onun için çabuk bozulup değiştirildi. Kur’an-ı kerim ise, Muhammed aleyhi selamın mucizelerinin en büyüğü olup insan sözüne benzemez.
Cebrail aleyhi selam her sene bir kere gelip, o zamana kadar inmiş olan Kur’an-ı kerimi, Levhil mahfuzdaki sırasına göre okur, Peygamber efendimiz dinler ve tekrar ederdi. Ahireti teşrif edeceği sene, iki kere gelip, tamamını okudular. Muhammed aleyhi selam ve Esabı kiramdan çoğu, Kur’an-ı kerimi tamamen ezberlemişti. Muhammed aleyhi selam, ahireti teşrif ettiği sene, halife Hazret-i Ebu Bekir, ezber bilenleri toplayıp ve yazılı olanları getirip bir heyete bütün Kur’an-ı kerimi, kâğıt üzerine yazdırdı. Böylece (Mushaf) denilen bir kitap meydana geldi. 33 000 Sahabe bu Mushaf’ın her harfinin, tam yerinde olduğuna söz birliği ile karar verdi. Hazret-i Osman 6 tane daha Mushaf yazdırıp, Bahreyn, Şam, Mısır, Bağdat, Yemen, Mekke ve Medine’ye gönderdi. Bugün, bütün dünyada bulunan Mushaflar, hep bu yedisinden yazılıp, çoğalmıştır. Aralarında bir nokta farkı bile yoktur. Kaynak: Tam İlmihal, Saadeti Ebedîyye.