Hazreti Mevlânâ Celâlettin-i Rûmî Hazretleri, Allahü telanın aşkı ile dolmuş evliyanın büyüklerindendir. 1207’de Belh şehrinde doğup, 17 Aralık 1273’te Konya’da vefat etti.
Babası Bahaeddin-i Veled de, büyük âlim ve veliydi. Daha çocuk iken babasının kalbindeki feyzlere kavuştu. Babası ile Hicaz’a, sonra Şam’a, oradan da Konya’ya geldi.
Önce babasının halifesi seyyid Burhaneddin Tirmüzî’den 9 sene feyz aldı. Sonra, Şemseddin-i Tebriz’i onu yetiştirdi.
Hazreti Mevlana Celâlettin-i Rûmî, ney ve dümbelek çalmadı, dönmedi, raks etmedi. Bunları, sonra gelen cahiller uydurdu. Divanında 30 bin, Mesnevîsinde 47 bin beyit vardır. Mesnevîsini nazım şeklinde yazarak, düşmanların değiştirmesine imkân bırakmamıştır. Pek çok menkıbesi vardır.
“İnsanları iyi tanıyın, her insanı fena bilip kötülemeyin, her insanı da iyi bilip övmeyin!” (Hazreti Mevlana)
“Üzülme Can! Doğruysan zarar gördüm deme. Bil ki, iyiler mutlaka kazanır..” (Hazreti Mevlana)
“Her Yerde Olmak Gibi Bir Duan Varsa, Gönüllere Gir; Çünkü Sevenler, Sevdiklerini Gönüllerinde Taşırlar.” (Hazreti Mevlana)
“Bakın! Toplumsal bunalımların, kavga ve dövüş ortamının tek ve en güçlü doğuş sebebi sevgi eksikliğidir. Bunun en doğru tedavi yolu ise sevgiyi aramak, yaşamak, uygulamaktır. Hoşgörülü olursanız seversiniz. Sevilirsiniz. Karar verirseniz ve de bu yolda çalışırsanız her şeye ulaşırsınız.”
(Mevlana Hazretleri)
