Büyük evliyalardan olan Cüneyt-i Bağdadi hazretleri bir gün deniz kenarında ge-zerken bir Mecusî, yanına bol miktarda yem almış, denizdeki balıklara yem atarken aralarında şöyle bir konuşma geçer: Ne yapıyorsun böyle? Sevap kazanmak için balıklara yem atıyorum. Senin sevap kazanman için, evvela iman etmen lazım. Sen Müslüman değilsin ki, hangi sevaptan bahsediyorsun? Peki, benim bu balıklara yem verdiğimi o bahsettiğin Allah görüyor mu? O’nun bilmediği, O’nun görmediği bir şey yoktur. Bu da bana yeter. Aradan 3-5 sene geçer, Cüneyt-i Bağdadi hazretleri hacca gider, tavaf ederken bakar, deniz kenarında balıklara yem atan Mecusî de tavaf ediyor. Cüneyt-i Bağdadi hazretleri sormuş: Buralarda senin ne işin var? O beni gördü. Nasıl gördü? Sen gittikten sonra içimde bir nur parladı, baktım, balıkların hepsi Kelime-i şehadet getiriyor. Ağaçlara baktım, Kelime-i şehadet getiriyor, ben de Kelime-i şehadet getirmeye başladım. Senin Rabbin beni gördü. O gördüğü için de buraya geldim. Sana şöyle bir nasihatta bulunacağım: “İyilik yap denize at, balık görmezse Halik bilir.”