Ariflerin ışığı, velilerin önderi, İslamiyet’in bekçisi ve Müslümanların sığınağı, İmam-ı Rabbani Müceddid-i Elf-i Sânî Ahmet Farukı Serhendi hazretleri, Hicrî 971’de, Hindis-tan’da Serhend şehrinde doğup, 1034’de (m.1624) yine orada vefat etti. Derin âlim, bü-yük veli ve müctehid idi. Silsileialiyyenin 23. halkasıdır. Nakşibendi’ye, Kadiriye, Çeştiy-ye, Kübreviyye, Sühreverdiyye tarikatlarında mürşidi kâmil idi. Kelâm, fıkıh ve tasavvu-fun marifetlerini açıklayan Mektubat kitabı uçsuz bir deryadır. Üç cilt olup, 536 mektubunun toplanmasından meydana gelmiştir. Hadis’i şerifte buyuruldu ki: “Ümmetimden, Sıla isminde biri gelecektir. Onun şefaati ile Cennete çok kimseler gire-cektir.” Sıla isminin, İmam-ı Rabbani hazretlerine lâyık olduğunu, yüzlerce âlim sözbirliği ile bil-dirmişlerdir. 17 yaşında, zahirî ve bâtıni ilimlerin üstadı oldu. Yüksek derecelere, eşsiz makamlara kavuştu. İmamı Rabbani hazretlerinin bir menkıbesini bilgilerinize aktarıyorum. İmam-ı Rabbani hazretleri vefat etmeden altı ay önce, Şaban ayının on beşinci gecesi olan “Berat Kandili” gecesini, kendi hususi odasında ihya eyledi. O gece yarısı, kıymetli hanımının bulunduğu odaya geldi. Hanımı dedi ki: Bu gece ecellerin ve amellerin takdir edildiği gecedir. Kim bilir Allahü teâlâ kimin defterine ölecek ve kimin defterine de yaşayacak, diye kaydetti. Acaba bu gece kimlerin beratı verilmemiştir? İmam-ı Rabbani hazretleri bu sözü duyunca buyurdu ki: Niçin tereddüt ve şüphe ile söylüyorsun? Ya isminin, dünyada yaşayacaklar sahifesinden silindiğini görenin hâli nice olur? Bunu söyleyince, esrar yatağı olan kalbinden bir ah çekti. Böylece İmam-ı Rabbani hazretleri, o sene vefat edeceğine kerametiyle işaret buyurmuşlardı...

Kaynak: Tam İlmihal) Allahü tella şefaatine nail eylesin.