“Siz ey iman edenler! İman edin! Allah’a, O’nun elçisine, O’nun Peygamberi’ne peyderpey indirdiği ilahi kelama ve daha önce indirdiği mesaja!...” (Nisa: 4/136)
Ey eksik inananlar tam inanın!
İnanıp ta güvenmeyenler Allah’a güvenin!
Delilsiz inananlar delilli inanın!
Taklidi iman taşıyanlar tahkiki imana ulaşın!
Gevşek inananlar sağlam inanın!
Geçmiş ve bu gününü imanla geçirenler imanınızda sebat edin, istikrarlı olun! (M.İslamoğlu, Gerekçeli meal ve tefsir)
Kimi gönüllere ramazan hiç uğramamış, Allah’ın “Oruç tutsun!” emrine muhatap değilmiş gibi davranmaktalar. Normal zamanda nasıl yaşıyorlarsa ramazanda da aynı şekilde davranıyorlar. Allah ıslah etsin ne diyelim. Sorsan en samimi Müslüman kendisidir. Oruç tutamıyor çünkü mazereti vardır!
Kimi gönüllere sadece “Oruç tutun!” emri ulaşmış, orucunu tutmaktan başka hiçbir ibadet onu ilgilendirmiyor. Ne mukabeleyle işleri olur, ne teravihle. İftar ezanıyla tıka basa doldurup mideleri sahura kadar hazmetme işiyle meşguldürler. Sahurda da aynı merasim ve güle güle ramazan!
Kimileri iftardan sonra kendisini camiye atar. Atar ama sanki evden kovulmuş gibidir, camide deşarj olur. Evde kuramadığı otoriteyi camide kurmaya kalkar. Onun camide sabit bir parseli bulunmaktadır. Yanlışlıkla biri gelip otursa mutlaka kaldırır oradan çünkü başka yerde kıldığı namaz geçersizdir onun için!
Öteki, camiye girer girmez tek noktaya odaklanır. Klimayı kapatmak! Klima açık olduğu zaman onun parsellediği yere rüzgâr vurmaktadır. Kendi koskoca caminin rüzgâr vurmayan bir yerine gitmektense klimayı kapatmayı tercih eder. Başkaları bunalmış, kan ter olmuş ona ne. Hem bu arada evde gördüğü kötü muamelenin öcünü de almış olur cami görevlilerinden. İşte gönül hoşnutluğuyla tam namaz budur!
Yıllar önce akrabaların, komşuların, mahalle ve köy sakinlerinin, kadınların ve çocukların buluşma noktası iftar sonrası cami ve cami avlusuyken şimdi meydanlar, sokaklar oldu. Öyle ki, iftarını yapan koşarak camiye gider çaylar orada içilir ve neşeyle namazlar kılınırdı. Şimdi ise Camiler yalnız, ıssız ve garip. Kimin umurunda?
Hem koskoca Profesörler söyledi ya Teravih namazı peygamber zamanında kılınmadı diye. Teravih kılınmadıysa yatsıyı camide cemaatle kılmaya ne gerek var? Hz. Ömer (ra)’in haddine mi teravih namazını 20 rekât camide cemaatle kıldırmaya! 8 rekât evde kılmak varken! Madem farz değil onu da kılmayıverelim. Nasıl olsa bu gün oruç tuttuk daha ne yapacağız?
Hem kadınların gece vakti camide ne işi var? Kadın dediğin evde oturur. Kocasına çeşit çeşit yemekler yapar. Yemeklerin suyuna tuzuna dikkat eder. Kocası işten gelmiş, yorulmuştur. Sıcak suyla ayağını yıkar. İftardan sonra bulaşığını yıkasın. Erkeğine çay servisi yapsın. Gidip te camide yanlış şeyler öğreniyor sonra gelip “Bu akşam hoca şöyle dedi, böyle dedi” diyor. Şu hoca da çok oluyor kardeşim!
Ne tuhaf şey? Bu ne büyük savrulma? Sırat-ı Müstakim’den nasıl bir ayrılış? Çıkmaz sokaklarda dolaşıp cennetin bir köşesinden yer ayırttığını zanneden zavallı insan!
“(Fe enna tü’fekün) Nasıl böylesine savruluyorsunuz?” (Fatır:35/3)
Müslümanlar olarak iman noktasındaki zaaflarımızı yeniden gözden geçirmeliyiz. İmandaki zaaflarımız davranışlarımızda tutarsızlığa, ibadetlerde istikrarsızlığa ve gevşekliğe, samimiyetsizliğe sebep olmaktadır. İmanımızın gereğini yaşamadığımız için, yaşadığımız yanlışları iman şartları gibi algılar olmuşuz.
“Ey iman edenler! İman edin!”
İmanınızı yeniden gözden geçirin. Açık ve gedikleri kapatın. Yoksa doldur doldur asla dolmaz. Seksen sene ibadet edersiniz de lezzetini duyamazsınız, bereketiniz olmaz, aile saadetinizi kaybedersiniz. İki yakanız bir araya gelmez. Allah korusun sonra pişman olursunuz.
Bu ayet nazil olduğunda tüm Sahabe’nin uykusu kaçmış, morali bozulmuştu. Acaba imanımızda bir eksiklik mi var ki, Müslüman olduğumuzdan 15 yıl sonra bu hitap geldi. Derin bir muhasebe ve muhakemeye yönlendirdi onları. Haydi, biz de öyle yapalım. Eksikleri giderelim. Allah yardımcımız olsun!
