Kimseye muhtaç olmamak için çalışmak çok kıymetlidir ve de farzdır.
Bir gün Peygamber efendimiz, eshâb-ı kirâmdan Muaz hazretleri ile müsafeha edince buyurdu ki:
Yâ Muaz, ellerin nasırlaşmış.
Evet yâ Resûlallah! Kazma elimde toprakla meşgul oluyor ve bu sayede çoluk çocuğumun nafakasını kazanıyorum.
Fahr-i kâinat efendimiz, Hazret-i Muaz’ı öpüp buyurdular ki:
Bu eli Cehennem yakmaz.
Yine bir gün bir genç, sabah erkenden işine gidiyordu. Eshâb-ı kirâmdan bazıları, bunu uygun görmediler. Orada bulunan Peygamber efendimiz buyurdu ki:
“Öyle söylemeyiniz! Eğer kimseye muhtaç olmamak, ana babasını ve aile efradını muhtaç etmemek için işine gidiyorsa, her adımı ibâdettir. Eğer kazanacağı para ile övünmek, keyf sürmek niyetinde ise, şeytanla beraberdir.”
Görüldüğü gibi bir Müslüman'ın iyi niyetle çalışması ibâdettir. Fakat kâfirin ve her haramı işleyen kimsenin çalışması ibâdet olmaz. “Namaza ne lüzum var, çalışmak da ibâdettir.” demek çok yanlıştır. Böyle söyleyenin îmanı gider. Namaz kılan, haramlardan kaçan kimsenin iyi niyetle çalışması ibâdettir.
Helâl lokma isteyen şu beş şeye dikkat etmelidir:
Rızık peşinde koşarken Allahü teâlânın farz kıldığı ibâdetleri terk etmemelidir.
Kazanç için hiç kimseyi üzmemelidir.
Çalışmak ile, kendisinin ve aile efradının iffetini korumaya niyet etmelidir.
Çalışırken kendini haddinden fazla yormamalıdır.
Çalışmayı rızk için bir sebep bilmelidir. Fakat rızkı çalışmaktan değil, Allahü teâlâdan bilmelidir.
